Latin Grammy στη Σεβίλλη: Η Natalia Lafourcade μπαίνει κρυφά στο πάρτι του αστικού είδους και η Rosalía ενθουσιάζει | Πολιτισμός

Η Natalia Lafourcade μπήκε κρυφά στο πάρτι εξάχνωσης του αστικού είδους. Ο Μεξικανός κέρδισε τρία Latin Grammy (Songwriter’s Album, Songwriter’s Song και Record of the Year) στο γκαλά που πραγματοποιήθηκε αυτή την Πέμπτη. Το έκανε για δουλειά, Από όλα τα λουλούδια, για το οποίο είπε: «Είναι το πιο προσωπικό μου άλμπουμ και το έφτιαξα σε μια εποχή που ένιωθα εντελώς καταστραμμένη. Και η μουσική με δίδαξε…” Αυτό το άλμπουμ, στην πραγματικότητα, παράγει μια μεθυστική πνευματική θεραπεία για όλους όσους το ακούνε. Παρά τη συντριπτική παρουσία της αστικής μουσικής στην τελετή, τα βραβεία που δόθηκαν στον Lafourcade αποδεικνύουν ότι μέρος της βιομηχανίας (5.000 ψηφίζουν εκπρόσωποι του μουσικού τομέα: τραγουδιστές, μάνατζερ, ανώτερα στελέχη…) εκτιμά άλλες προτάσεις εκτός από reggaeton, το χιπ χοπ ή το παγίδα. Οι άλλοι νικητές της βραδιάς, επίσης με τρία γραμμόφωνα, ήταν οι Shakira (Fusion/Urban Performance, Pop τραγούδι και τραγούδι της χρονιάς), Karol G (Άλμπουμ της χρονιάς, Urban Music Album και Fusion/Urban Performance) και Bizarrap (Τραγούδι της χρονιάς με τη Shakira, Pop Song με τη Shakira και Urban Song με τον Quevedo). Από τους Ισπανούς που διαγωνίζονται για τα μεγάλα έπαθλα, κέρδισαν μόνο οι Quevedo (Urban Song με Bizarrap) και Niña Pastori (Flamenco Album). Το γκαλά πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ στη Σεβίλλη, για πρώτη φορά σε 24 εκδόσεις εκτός Η.Π.Α.

Αυτή όμως που έλαμψε περισσότερο στη σκηνή ήταν η Rosalía. Ψηλά πάνω, πετώντας πάνω από το Παλάτι των Εκθέσεων και των Συνεδρίων της Σεβίλλης, πάντα με θέα από ψηλά, παρατηρώντας, αλλά κάνοντας τα δικά του. Η Rosalía βγήκε πρώτη και μεταμόρφωσε το Latin Grammy γκαλά στη Σεβίλλη. Ο Καταλανός έχτισε γέφυρες με μια φανταστική ημιδιαφανή μεμβράνη και τύλιξε τους ανθρώπους με μια απόδοση υψηλής συναισθηματικής τάσης. Εκλεγμένος Η αγάπη μας έχει σπάσει ότι ο μαέστρος Manuel Alejandro έγραψε για τον Rocío Jurado και ότι η chipionera συμπεριέλαβε στο άλμπουμ της Γενναίο περιστέρι. Η Rocío Jurado, μια γυναίκα που ζει μόνιμα με συναισθηματικές αναταράξεις, και επιβιώνει, κυριαρχώντας. Μια εντελώς στοχαστική επιλογή από την πλευρά του δημιουργού του Motomami. Η Rosalía δεν κέρδισε κανένα βραβείο (είχε μόνο ένα), αλλά ήταν μια από αυτές που έλαμψαν περισσότερο στη σκηνή. Επίσης ο Bizarrap, που τοποθέτησε τρία δικά του συνεδρίες με παιχνιδιάρικο, μοντέρνο και πολύχρωμο γούστο για να αποδείξει ότι είναι ο μουσικός παραγωγός της στιγμής.

Η Ροζαλία τραγούδησε καλά, με πόνο. Κλαίω; Είναι δυνατό. Το έκανε για το φλαμένκο, ακριβώς με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Φλαμένκο, χθες, 16 Νοεμβρίου. Αλλά πάνω απ’ όλα έδειξε ότι μέσα σε αυτή τη συγκλονιστική νεωτερικότητα (ή ίσως ακριβώς γι’ αυτό) αυτό που έχει μέσα της είναι μια θαρραλέα λαογράφος πρόθυμη να αφιερωθεί στην τέχνη από τα βάθη. Φορώντας ένα μαύρο πένθιμο φόρεμα, η Ροζαλία τραγούδησε με ένα στιλέτο στην καρδιά της το πιο βαθύ πράγμα που ένιωσε. Τη συνόδευε μια μεγάλη ομάδα κιθαριστών και κλαπερ, όλοι πάνω σε πλαστικό στήριγμα, δημιουργώντας εκείνη την εικόνα ανάμεσα στην παράδοση (φλαμένκο) και την ποπ (πλαστική) που αποτελεί την ουσία αυτού του καλλιτέχνη.

Ήταν χαρά να βλέπω το Bizarrap. Ο Αργεντινός επέλεξε τρεις συνεδρίες πιο δημοφιλή, αλλά τους έδωσε μια τροπή. Ερμήνευσε την πρώτη, με το στιχουργικό ταλέντο του Milo J, σε ηλικία μόλις 16 ετών, γεμάτος χρώματα και αισιοδοξία. Η έκπληξη ήρθε με το δεύτερο, α διαμονή χωρίς Quevedo, αντικαταστάθηκε από μια δυνατή τραγουδίστρια με ρυθμό tango. Και το τρίτο, η περίφημη συνεργασία του με τη Σακίρα, με τον δεσποτικό και απελευθέρωση Κολομβιανή.

Η Rosalía και η Bizarrap πέρασαν σχετικά εύκολα, γιατί οι υπόλοιποι ερμηνευτές ήταν συντηρητικοί, για να μην πω τσιγκούνηδες, σε μια τελετή που μερικές φορές ήταν βαρετή με συνεχείς στάσεις. Οι περισσότεροι από αυτούς που ανέβηκαν στη σκηνή επέλεξαν τα πιο hot single ή το πιο πρόσφατο crop. Η Shakira παρευρέθηκε επίσης εδώ, παίζοντας σε δύο μέρη του γκαλά. Ο Κολομβιανός συνόρευε με την Αστρακανάδα όταν ήταν παράλογο Ακροστιχίδα Παρουσίασε, βιαστικά, μια βιντεοσκόπηση με τους δύο γιους του να τραγουδούν. Και το θέμα είναι ότι υπήρχαν παιδιά στο κοινό, με τα λευκά σορτσάκια τους.

Το γκαλά επιβεβαίωσε την εκκρεμότητα των νέων αστικών καλλιτεχνών: οι περισσότεροι δεν έχουν βέλτιστες φωνητικές συνθήκες. Ο Κολομβιανός Sebastián Yatra, ο Μεξικανός Featherweight ή ο Πορτορικανός Rauw Alejandro δυσκολεύτηκαν να αναδείξουν τις εμφανίσεις τους με το ανοιχτό μικρόφωνο και χωρίς τους πόρους αναπαράγω. Αν αναρωτιέστε γιατί το 80% όσων εμφανίστηκαν στο κεντρικό γκαλά ήταν από το αστικό είδος, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να ρίξετε μια ματιά στη λίστα με τα περισσότερα ακούσματα στο Spotify. Φτου, εμπορικά βραβεία είναι αυτά, τι σκέφτηκαν;

Η πράξη φλαμένκο που ανακοινώθηκε με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Φλαμένκο, που γιορτάστηκε μόλις χθες, υποβιβάστηκε στο pre-gala, όπου απονεμήθηκαν περίπου σαράντα βραβεία, λίγες από τις κατηγορίες που θεωρούνται σημαντικές. Επομένως, δεν εμφανίστηκε στο πρόγραμμα La 1 του TVE και είναι κρίμα, γιατί είχε την ουσία του. Συμμετείχαν και οι πέντε υποψήφιοι. Όλα ξεκίνησαν με τον ήχο ενός σφυρηλατημένου για να δώσει τον ταραχώδη τόνο στους Israel Fernández και Niña Pastora, οι οποίοι τραγούδησαν με σιγουριά και δύναμη. Υπήρχε περιέργεια να δούμε πώς θα ταίριαζε ο Ομάρ Μόντες, επίσης ένας από τους υποψήφιους. Και δεν βγήκε κακό. Συνοδευόμενος από ένα τμήμα κόρνας, ο Μόντες μπήκε σε ελαφρώς μεξικάνικη λειτουργία Ketama και, παρά τη σύντομη φωνή του, κράτησε τη δική του. Αυτό το παιδί έχει κάτι (μάλλον πολλή μύτη) και θα είναι δύσκολο να μετριάσει την ηθική του αντιμετωπίζοντάς το με αγνές αξιώσεις.

Το κύριο γκαλά περιλάμβανε ένα αφιέρωμα στο φλαμένκο, σίγουρα ανεπαρκές και παρουσιάστηκε από καλλιτέχνες με μικρή συμμετοχή στο είδος: David Bisbal και Paz Vega. «Το φλαμένκο είναι η ισπανική μουσική που ακούγεται περισσότερο στον κόσμο», μάθαμε από τον Αλμεριανό ενώ στο βάθος έπαιζαν εικόνες αποθανόντων καλλιτεχνών φλαμένκο όπως ο Πάκο ντε Λουκία, ο Ενρίκε Μορέντε, η Λόλα Φλόρες ή ο Καμαρόν. Όχι, δεν ήταν η καλύτερη ιδέα.

Βλέποντας τον Quevedo και την Bizarrap στη σκηνή να αποδέχονται ένα βραβείο προκάλεσε όμορφα συναισθήματα. Δύο νέοι που, από ταπεινό περιβάλλον (ειδικά στα Κανάρια Νησιά) και στη μοναξιά του δωματίου τους, έχουν ήδη δημιουργήσει έναν ύμνο γενιάς όπως Stay (Bzrp Music Sessions, vol.52), που κέρδισε το βραβείο καλύτερου αστικού τραγουδιού. Η εικόνα των δύο, που κουβαλούνταν με εκείνη την αναζωογονητική αφέλεια όσων σπάνια έχουν πατήσει το πόδι τους σε αυτές τις βασιλικές σκηνές, ήταν συγκινητική. «Ναι, μπορείς να έρθεις από το τίποτα και να κάνεις ένα όνειρο πραγματικότητα», είπε το καναρίνι, και κανείς δεν μπορούσε να συμφωνήσει περισσότερο όταν έβλεπε την περίπτωσή του.

Αυτή όμως που χαμογέλασε περισσότερο ήταν η Natalia Lafourcade, η οποία βρήκε απροσδόκητα μια θέση σε ένα Grammy που παραδόθηκε στην αστική μουσική. Κλείνουμε με μια κραυγή ενθάρρυνσης για τον Pablo Alborán: 29 υποψηφιότητες (φέτος ήταν ο Ισπανός που είχε τις περισσότερες, πέντε) στην ιστορία των Latin Grammy και κανένα βραβείο.