Φάρμακα για τη ΔΕΠΥ, νέοι σύμμαχοι στη θεραπεία του Αλτσχάιμερ;

Μερικά απο φάρμακα χορηγείται για τη θεραπεία της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ADHD) Μπορεί επίσης να χρησιμεύσουν για τη βελτίωση ορισμένων συμπτωμάτων του Η ασθένεια Αλτσχάϊμερ. Αυτό προκύπτει ξεκάθαρα από τα προκαταρκτικά στοιχεία μιας έρευνας που περιλαμβάνει το Journal of Neurology, Neurosurgery and Psychiatry και στην οποία οι ασθενείς με Αλτσχάιμερ που έλαβαν φάρμακα για τη ΔΕΠΥ πέτυχαν «α μικρό αλλά σημαντικό όφελος κατά την εκτέλεση των γνωστική και εγκεφαλική λειτουργία», σύμφωνα με τα αποτελέσματα.

Η ομάδα, που συντονίζεται από Μάικλ Ντέιβινταπό το Ερευνητικό Ινστιτούτο Άνοιας στο Imperial College του Λονδίνου, Ηνωμένο Βασίλειο, εξέτασε τα αποτελέσματα του 19 κλινικές δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 1980 και 2021 που περιελάμβανε περισσότερα από 1.800 ασθενείς με νόσο Αλτσχάιμερ ή ήπια γνωστική εξασθένηση.

Η εργασία επικεντρώθηκε κυρίως σε δραστηριότητα των νοραδρενεργικών φαρμάκωνμεταξύ των οποίων εκτός από κάποια αντικαταθλιπτικά υπάρχουν και αυτά που χορηγούνται στη ΔΕΠΥ όπως π.χ ατομοξετίνηΑυτός μεθυλφαινιδάτη και το guanfacine και τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τη θεραπεία της σκέψης, της μνήμης και άλλων ψυχιατρικών διαταραχών σε άτομα που πάσχουν από αυτή τη νευροεκφυλιστική ασθένεια.

Αλλαγές στα αρχικά στάδια

Αυτά τα φάρμακα εστιάζουν τη δράση τους σε νορεπινεφρίνηένας νευροδιαβιβαστής κλειδί για τις γνωστικές διαδικασίες όπως προσοχή, μάθηση, μνήμη ή προετοιμασία για δράση.

Ακριβώς, σε πρώτα στάδια της νόσου Το Αλτσχάιμερ είναι όταν ξεκινούν οι νοραδρενεργικές αλλοιώσεις, υπεύθυνη για την ανάπτυξη γνωστικών και νευροψυχιατρικών αλλοιώσεων. «Αυτό το γεγονός υποδηλώνει ότι το νοραδρενεργικό σύστημα μπορεί να είναι καλό φαρμακολογικός στόχος», θεωρεί ο Ντέιβιντ.

Σε κλινικές δοκιμές που δημοσιεύθηκαν μεταξύ 1980 και 2021, ασθενείς με νευροεκφυλιστικές ασθένειεςκατά κύριο λόγο ηλικίας μεταξύ 65 και 80 ετών, που είχαν λάβει νοραδρενεργικά φάρμακα -ατομοξετίνη, μεθυλφαινιδάτη ή γουανφασίνη-, για πιθανή βελτίωση γνωστικά και/ή νευροψυχιατρικά συμπτώματα.

Τα δεδομένα από δέκα από αυτές τις εκθέσεις αξιολογήθηκαν παγκόσμια γνώση: λεκτική ευχέρεια, γλωσσικές και οπτικοχωρικές δεξιότητες, προσανατολισμός, προσοχή και μνήμη, που δείχνει μικρή θετική επίδραση, αλλά σημαντική, στην επίδραση των νοραδρενεργικών. Η παγκόσμια γνώση μετρήθηκε με την κλίμακα Adas, η οποία αξιολογεί τη σοβαρότητα των γνωστικών αλλαγών στη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Όλα αυτά τα δεδομένα σημαίνουν ότι υπάρχει «βάσιμη αιτιολόγηση διεξαγωγή ειδικών κλινικών μελετών των νοραδρενεργικών θεραπειών στη νόσο του Αλτσχάιμερ», προτείνουν οι ερευνητές.

Τα στοιχεία που αφορούν την ακΣυμπεριφορά και συμπτώματα όπως διέγερση και απάθεια έχουν αξιολογηθεί σε οκτώ άλλες κλινικές μελέτες, δείχνοντας θετική επίδραση των νοραδρενεργικών σε απάθεια.

Κατ’ αρχήν, αυτά τα αποτελέσματα ανοίγουν νέα οδός έρευνας για τον έγκαιρο έλεγχο των εντοπισμένων ασθενών που μπορεί να εξαρτώνται από αυτά τα φάρμακα.

Αλλά επιπλέον, σύμφωνα με τον συντονιστή της έρευνας, αναδεικνύονται ως «δικαιολόγηση για τη διεξαγωγή ειδικών κλινικών μελετών σχετικά με τις νοραδρενεργικές θεραπείες στη νόσο του Αλτσχάιμερ με επαρκής επιλογή ασθενών, αλληλεπιδράσεις δοσολογίας και φαρμάκων με άλλες ουσίες».