Πεθαίνει ο Fermín Cabal, μια ουσιαστική μορφή του ισπανικού ανεξάρτητου θεάτρου | Πολιτισμός

Ο Fermín Cabal, μια από τις σημαντικότερες φωνές του ισπανικού ανεξάρτητου θεάτρου, που επέζησε από αυτό το κίνημα για να γίνει σημαντικός θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και δάσκαλος στη μετάβαση και μέχρι σήμερα, πέθανε στη Μαδρίτη τη μετεγχειρητική περίοδο από όγκο στον εγκέφαλο. Η είδηση ​​του θανάτου του έπεσε σαν κανάτα με κρύο νερό στον κόσμο του ισπανικού θεάτρου, όπου ήταν ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός. Ο Cabal, αδερφός του πολιτιστικού διευθυντή και συγγραφέα Tato Cabal, και πατέρας του Miguel και της Emma Cabal Santismases, θα παραμείνει από σήμερα το απόγευμα στις 6.30 μ.μ. στην αίθουσα 12 του νεκροτομείου M-30 και θα αναχωρήσει από εκεί την Τρίτη για την καύση του στο κρεματόριο του Almudena στη Μαδρίτη.

Γεννημένος το 1948 στο León, την πόλη όπου η μητέρα του παραθέριζε, ολόκληρη η επαγγελματική σταδιοδρομία του Cabal έγινε στη Μαδρίτη, όπου εργάστηκε επίσης ως σκηνοθέτης κινηματογράφου και θεάτρου. Ο ρόλος του στο Ανεξάρτητο Θέατρο ήταν θεμελιώδης σε μια εποχή Μετάβασης όπου η σκηνή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον αγώνα κατά του Φράνκο και στα αριστερά κινήματα. Στην πραγματικότητα, ήταν μέρος των δύο σημαντικότερων ομάδων του ανεξάρτητου θεάτρου της Μαδρίτης της εποχής: των Los Goliardos και Tábano. Ήταν επίσης ο συνιδρυτής θρυλικών χώρων όπως το Cadarso και το Gayo Vallecano.

Η πρώτη του επαγγελματική δουλειά ως συγγραφέας και σκηνοθέτης ήταν Είσαι τρελός, Briones (1978), αφού μέχρι τότε οι ομάδες αυτές λειτουργούσαν με συλλογική δουλειά. Από τις πιο γνωστές και εκτιμώμενες δημιουργίες του είναι Σούπα κεχρί για δείπνο, Go retro! (1982), Απόψε, όμορφο βράδυ (1983), Στο σκοτάδι, η λειτουργία (1992) βασισμένο στο σενάριο του Pedro Almodóvar, Διάβαση, Φαντασιοπληξίες,…. Έχει επίσης αντιμετωπίσει με επιτυχία πολυάριθμες θεατρικές εκδοχές κλασικών και σύγχρονων κειμένων. Μεταξύ άλλων βραβείων, έλαβε το βραβείο Mayte, το βραβείο El Espectador, το βραβείο La Crítica και το βραβείο Tirso de Molina.

Καλή απόδειξη της ανεξάντλητης δραστηριότητάς του σε ό,τι είχε να κάνει με τον κόσμο της ψυχαγωγίας και της οπτικοακουστικής κουλτούρας ήταν η συμμετοχή του σε διάφορους οργανισμούς ως πολιτιστικός μάνατζερ. Διετέλεσε διευθυντής του Ισπανικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (1978-1982), του Círculo de Bellas Artes της Μαδρίτης (1982-1985), της Ένωσης Σεναριογράφων Οπτικοακουστικών Μέσων (1987-1990), της Γενικής Εταιρείας των Συγγραφέων της Ισπανίας (1995-1997 και περίοδος μεταβατικού Προέδρου το 2020), του Ισπανικού Κέντρου για την Προστασία των Αναπαραγωγικών Δικαιωμάτων (2001-2004) και της Ένωσης Θεατρικών Συγγραφέων (1989-2009).

Η συνεχής υπερκινητικότητά του, που διατηρήθηκε μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες, τον οδήγησε επίσης σε συνεργασίες σε πολλά μέσα και σε όλα τα περιοδικά με ειδίκευση στο θέατρο (Πιπιρίγιαινα, Πρώτη πράξη, Οι πόρτες του δράματος, Το κοινό…). Επιπλέον, έχει γράψει και σκηνοθετήσει ταινίες και τηλεόραση εδώ και χρόνια (αν και σε αυτά τα μέσα η απήχησή του δεν ήταν τόσο σημαντική όσο στο θέατρο) και έχει συχνάσει σε διάφορα σχήματα: ειδήσεις, αθλητικά προγράμματα, ντοκιμαντέρ, κωμικά προγράμματα, ακόμη και σαπουνόπερες και Τηλεοπτική σειρά. Τηλεοπτικές εκπομπές.

Έχει δημοσιεύσει κάποιες ερευνητικές εργασίες όπως π.χ Ισπανικό θέατρο της δεκαετίας του ’80 (σε συνεργασία με τον Alonso de Santos, Ed. Fondamenti 1985), Η σημερινή κατάσταση του Ισπανικού Θεάτρου (Εκδόσεις ΑΑΤ, 1994) ε Ισπανική δραματουργία σήμερα (Ίδρυμα Συγγραφέα – ΣΓΑΕ, 2009). Ένας αυτοβιογραφικός προβληματισμός για τη δραστηριότητά του ως θεατρικού συγγραφέα δημοσιεύτηκε στο Διαδρομή του Ιβηροαμερικανού δραματικού συγγραφέα (LEA Editorial. San Juan de Puerto Rico. 1997).