Οι εμπειρίες που ζούμε ως παιδιά καταλήγουν καθοριστικές τον τρόπο ύπαρξης μας ΚΑΙ τον τρόπο που προσεγγίζουμε τη ζωή. Όλες οι εμπειρίες που συμβαίνουν κατά την παιδική ηλικία είναι θεμελιώδεις για την ανάπτυξη της προσωπικότητας, με αποτέλεσμα την ενδυνάμωση της δικής μας σημεία ασφαλείας και επίσης η εμφάνιση πολλών φόβους, τραύμα Ή συγκρότημα. Για το λόγο αυτό, το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε και οι αναφορές που μας περιβάλλουν στα πρώτα μας χρόνια, είναι καθοριστικές για τη διαμόρφωση της ταυτότητάς μας και του ρόλου που σιγά σιγά παίζουμε σε αυτόν τον κόσμο.
Αντόνιο Αλκαντάρα σχεδόν από την κούνια που ανέλαβε τον ρόλο τουδεύτερος», ένα βαρύ φορτίο που κουβαλούσε μαζί του σε όλη του τη ζωή και το οποίο αντιμετωπίζει ξανά προ των πυλών των γηρατειών, τα Χριστούγεννα του 1999 όταν ο πλανήτης φοβόταν ένα μεγάλο μπλακ άουτ με την είσοδο της νέας χιλιετίας. Ωστόσο, η άφιξη του Πες μου πώς έγινε Το 2000 έφερε μαζί του μόνο την κατάρρευση του κύριου πρωταγωνιστή του, ο οποίος περπάτησε για άλλη μια φορά στην άκρη του γκρεμού σε ένα επεισόδιο με τίτλο Αντώνιος. Η γη που επικεντρωνόταν στον χαρακτήρα που υποδύθηκε Imanol Arias.
Ο πατριάρχης της οικογένειας ένιωθε πάντα σαν δεύτερος γιος όχι μόνο επειδή ήταν ο δεύτερος αδερφός, αλλά και επειδή ήταν αποτέλεσμα της σχέσης της μητέρας, Καθαρή Κυρία (Terele Pávez) με δεύτερο άντρα, Ευσέβιος «ο μονόφθαλμος‘. Μια πατρική φιγούρα που, σαν να μην έφτανε αυτό, του αφαιρέθηκαν πολύ νωρίς, κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου, όταν ήταν μόλις παιδί. Ο Αντόνιο πάντα πίστευε ότι ήταν θύμα των ανταρτών, αλλά, με τον καιρό, ανακάλυψε ότι αυτοί ήταν υπεύθυνοι για τον θάνατό του Δον Μάουρο, ο οποίος διέταξε την εκτέλεσή του λόγω κρίσης ζήλιας. Ο γαιοκτήμονας του Sagrillas είχε προηγούμενη σχέση με την Doña Pura, από την οποία γεννήθηκε ο γιος του. Ο Μιγκέλ (Juan Echanove), τον οποίο ο Eusebio κατέληξε να αποδεχτεί και να τον μεγαλώσει ως δικό του σε ένα μυστικό που κρατούσε όλη η χώρα.
Οι γείτονές του έδωσαν το παρατσούκλι στον μικρό Αντώνιο “la Parriba” γιατί μια μέρα πέρασε ώρες κοιτάζοντας τον ουρανό για να δει αν θα εμφανιζόταν ξανά ένα αεροπλάνο που είχε δει να περνά. Δεν υπάρχει καλύτερο ψευδώνυμο για έναν χαρακτήρα που έχει παλέψει με όλα αυτά τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειες. σήκωσε κεφάλι και στόχευε πάντα στο μέγιστο. Από όλα αυτά προέκυψε ένας άνθρωπος με ονειροπόλο και επιχειρηματικό πνεύμα που με την αδιάκοπη δουλειά και τις θυσίες όσων ξέρουν «πόσο κοστίζουν τα πράγματα», κατάφερε να καταπέλετε τον εαυτό σας στο κοινωνικό ασανσέρ σε τομείς της πολιτικής και των επιχειρήσεων που δεν φανταζόταν ποτέ τον εαυτό του.
Ένας άντρας, όπως λένε, “Κάντο μόνος σου” όπως η Ισπανία στην οποία έζησε, και όπως πολλοί άλλοι πατέρες της γενιάς του. Ένας άντρας που αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην πρωτεύουσα, με το ένα χέρι μπροστά και το άλλο πίσω, για να μεγαλώσει τα παιδιά του. Εκεί, στη Μαδρίτη, ξεκίνησε ως θυρωρός, στη συνέχεια κατέληξε να διευθύνει πολλές εταιρείες και, με την πάροδο του χρόνου, άγγιξε και το χαρτοφυλάκιο του υπουργού υπό τον Adolfo Suárez. Αλλά αυτή η υπερβολική φιλοδοξία πάντα συνοδευόταν από ένα εγώ, μια έπαρση και ένα «θέλω αλλά δεν μπορώ», που Χίλιες φορές τον έστειλαν πίσω στην κόλαση. Μερικές αυταπάτες μεγαλείου που, σε περισσότερες από τις επιθυμητές περιπτώσεις, τον έκαναν να συγκρατηθεί υπερβολικά, να χάσει τη συγκέντρωση και να ξεχάσει ότι η οικογένεια ήταν πραγματικά το κέντρο του.
Αντόνιο, στο χείλος της αβύσσου… για πολλοστή φορά
«Είμαι ο Antonio Alcántara, έρχομαι από τα κάτω, ήμουν θυρωρός, τώρα επιχειρηματίας της χρονιάς». Το πρώτο, μπροστά. Η αρχή του επεισοδίου 411 του Πες μου μας κάνει να πηδήξουμε στο πρώτο δευτερόλεπτο όταν ακούμε το διάσημο τραγούδι viral trap που Η Κολέτα ΚΑΙ Σεσίλιο Γ αφιερωμένο πριν από λίγα χρόνια στον πρωταγωνιστή της μυθοπλασίας του TVE. Ένα πολύ επιτυχημένο κλείσιμο του ματιού που σφραγίζει τη συμφωνία ο αντίκτυπος μεταξύ των γενεών που είχε η ιστορική παραγωγή του Ganga κατά τη διάρκεια της εικοσαετούς τηλεοπτικής της εμπειρίας. Το τραγούδι συνοδεύει μια σκηνή ρουτίνας που τελειώνει με τον Αντόνιο να κοιτάζει τον εαυτό του για πολλή ώρα στον περίφημο καθρέφτη του μπάνιου όπου ξυριζόταν τόσα πρωινά. Για εκείνον, κάτι περισσότερο από καθημερινή δραστηριότητα, το να βρίσκεται μπροστά στον προβληματισμό του έγινε πρακτικά το παν. ένα τελετουργικό για να ικανοποιήσει την αιώνια ανάγκη του να επιβεβαιώσει τον εαυτό του.
Για μια στιγμή, και χάρη στη βοήθεια ενός μοντάζ που ανακτά πολλές εικόνες του από το παρελθόν στην ίδια θέση, συνειδητοποιεί τα αποτελέσματα που το πέρασμα των χρόνων στα πρόσωπά τους. Είναι εδώ που ο άνθρωπος – που ορίζεται από τη φωνή του γιου του Κάρλος εκτός οθόνης ως «φαλλοκρατικός, αλαζονικός, αλαζονικός και αυταρχικός» – υφίσταται τα επτά κακά, γιατί αν υπάρξει μια μάχη στην οποία ο Αντόνιο δεν μπόρεσε να παραιτηθεί. χάνοντας, είναι αυτός που πολέμησε χρόνος. Εξάλλου, στα 73 του χρόνια, η ζωή του επιφύλαξε μια πρόκληση που ανεβάζει τη ζάλη του στο μέγιστο: μια ιατρική εξέταση που θα καθορίσει την ανανέωση (ή όχι) της άδειας οδήγησης. Όμως τα νεύρα του παίζουν ένα κακόγουστο αστείο μαζί του στον ψυχοτεχνικό και ο Αλκαντάρα αποφασίζει να ξεφύγει από το τεστ, λέγοντας ψέματα στην οικογένειά του, διαβεβαιώνοντας ότι το αποτέλεσμα ήταν επιτυχές.
Ωστόσο, μια κλήση από την Paquita από τον Sagrillas ανατρέπει τα πάντα: το κελάρι έχει υποστεί βλάβη στη βαλβίδα καθαρισμού και Το κρασί σου βγαίνει ανεξέλεγκτο από όλες τις βρύσες. ενός λαού που δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να το εκμεταλλευτεί. Για άλλη μια φορά οι υποθέσεις του Αντόνιο προκαλούν νέους πονοκεφάλους στον ίδιο και κατ’ επέκταση σε όλα τα αγαπημένα του πρόσωπα, τα οποία δεν διστάζει να αφήσει αιχμάλωτους στη Μαδρίτη την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Ο Αντόνιο κατευθύνεται προς τον Σαγκρίλλας, αλλά δεν το κάνει μόνος του, το κάνει έχοντας εμπιστευθεί τη φροντίδα της ανιψιάς του Ήλιοςη κόρη του Toni και της Déborah, που αυτή τη φορά παίζεται από ενήλικες Σοφία Οτέροολοκαίνουργιος νικητής – σε ηλικία 9 ετών – της Αργυρής Άρκτου για τον καλύτερο πρωταγωνιστικό ρόλο στη Μπερλινάλε 2023 για την ταινία 20.000 είδη μελισσών. Ένα πραγματικό διαμάντι στο τραχύ, που είναι κρίμα που ήρθε τόσο αργά στη σειρά TVE.
Παρά τα πάντα, ο Otero λάμπει ξανά με την ένταξή του in extremis στη μυθοπλασία να γίνεις άλλος ένας καθρέφτης για τον Antonio Alcántara. Πρώτα από όλα επειδή το κορίτσι, προικισμένο με εξυπνάδα και ομιλητικότητες ανεπαρκείς για την ηλικία της, αντιμετώπισε τις αλήθειες σε έναν παππού που ελάχιστοι καταφέρνουν να φύγουν σιωπηλοί. Αργότερα, από ένα ανεύθυνο λάθος στην επίλυση του προβλήματος των κελαριών, παραμέλησε την ανιψιά του, η οποία χάνεται για ώρες ανάμεσα στα αμπέλια. Για άλλη μια φορά ο Αντόνιο, έχοντας επίγνωση ότι για άλλη μια φορά έχει πνιγεί στις φιλοδοξίες του, πλησιάζει την άβυσσο μπροστά στην οικογένειά του.
«Η γη δεν μου έδωσε τίποτα παρά μόνο κόπο»Υποχωρεί στην απόγνωση, έτοιμος να πουλήσει τα αμπέλια και το κελάρι στον Σομόζα, έναν από τους σκληρούς εχθρούς του στην πόλη, με τον οποίο καταλήγει να συνεννοηθεί. Και παρόλο που ο Sol φαίνεται σώος και αβλαβής, ο Antonio φαίνεται αποφασισμένος να βάλει τέλος σε ένα μαρτύριο για το οποίο νιώθει ότι δεν είναι πλέον αρκετά μεγάλος. «Κλείνω σαν υπολογιστές»διαβεβαιώνει η πρωταγωνίστρια, παραπέμποντας στον υποτιθέμενο “Εφέ 2000” που εκείνες τις μέρες απειλούσε την τεχνολογία του πλανήτη. «Είμαι ψεύτης, είμαι απατεώνας και το κατάλαβα πολύ αργά», βρίζει τον εαυτό του πριν τον επιπλήξουν η Τόνι και η Ντέμπορα σε μια νέα σύγκρουση που ανοίγει περαιτέρω το οικογενειακό χάσμα που είχε εξαπολυθεί λόγω της ευτυχισμένης κληρονομιάς στην ζωή που ο γάμος Αποφάσισε να αφήσει τα παιδιά του.
Εδώ είναι που μπαίνει στο παιχνίδι Mercedes, το αιώνιο καλώδιο γείωσης σουτο μόνο άτομο που μπορεί να κατεβάσει τον άντρα της από τα σύννεφα, για να τον πείσει να μην πουλήσει κάποιους αμπελώνες που για αυτόν είναι κάτι παραπάνω από επιχείρηση, είμαι την ιστορία της ζωής του. Ο Antonio ανακαλύπτει ότι πίσω από την αστοχία της βαλβίδας βρισκόταν ο ίδιος ο Somoza, ο οποίος του έστησε μια παγίδα για να προσπαθήσει να αναλάβει την εταιρεία του και να έχει τον απόλυτο έλεγχο των αμπελώνων της περιοχής. Ο Alcántara επιβάλλει τον εαυτό του ενάντια στο αφεντικό, τον αντιμετωπίζει σε μια διαμάχη κατά την οποία σπάει το συμβόλαιο πώλησης και επιστρέφει στο San Genaro ανακτώντας όλη την αυτοπεποίθηση που είχε χάσει. Τόσο που υποβάλλεται ξανά στις ιατρικές εξετάσεις και τελικά αποκτά την επιτυχή ανανέωση της άδειας οδήγησης. “Όταν εμφανίζεσαι, όλοι οι φόβοι μου εξαφανίζονται” Το εξομολογείται στη Μίλαν του, στην οποία υπόσχεται να συνεχίσουν να νιώθουν νέοι μαζί, χέρι-χέρι.
Μέχρι να έρθουν επιτέλους τα πιο ιδιαίτερα Music Boxes, αυτά με τα οποία Πες μου μπαίνουμε πλήρως στο έτος 2000. Το μέλλον είναι ήδη εδώ. Και με τη συνοδεία του τραγουδιού Το καλό και το κακό από τον Rey Heredia, βλέπουμε τον Antonio να κοιτάζει ξανά τον ουρανό, Όπως λέει η φωνή του Carlitos, «Πιο δυνατός, μεγαλύτερος, πιο Antonio Alcántara από ποτέ, λες και τα καλύτερα στη ζωή δεν είχαν έρθει ακόμα».“. Εκείνη τη στιγμή, μέσα στην απεραντοσύνη της νύχτας, ο πρωταγωνιστής βλέπει ένα άλλο αεροπλάνο να περνάει. “Επί”Η Mercedes ψιθυρίζει περήφανα.
Antonio Alcántara, «ένας αυτοδημιούργητος άνθρωπος»
Με αυτόν τον τρόπο η σειρά TVE έδωσε την τελευταία πινελιά πιο σύνθετο και αντιφατικό χαρακτήρα. Σε έναν άνθρωπο που, κατά τη διάρκεια των 23 σεζόν του δράματος, ήταν πολλοί πατέρες σε έναν. Την εκπροσωπεί ένας άνθρωπος από τη Λα Μάντσα που ξεκίνησε την τηλεοπτική του καριέρα το 1968 μέσος Ισπανός, στον γκρίζο άντρα της εποχής που, με τα χρόνια, έχει ταξιδέψει μέσα από άλλες αποχρώσεις μιας ευρείας και ποικίλης χρωματικής παλέτας. Ένας άνθρωπος καλών προθέσεων που, έχοντας χάσει τον πατέρα του σε πολύ νεαρή ηλικία, χωρίς αναφορές, έπρεπε να αυτοσχεδιάσει και, με τις αρετές και τα ελαττώματα του, να ενεργήσει όσο καλύτερα μπορούσε. την απόδοση της πατρικής φιγούρας κάποιου με τα παιδιά του. ΕΝΑ Ο Δον Κιχώτης του 20ού αιώνα Με πίστη μόνο στο δικό του αίσθημα δικαιοσύνης, προσπάθησε να περιηγηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην εξέλιξη και την επέκταση της Ισπανίας από τα πιο σκοτεινά χρόνια του Φρανκισμού μέχρι το άνοιγμα και την επέκτασή της στον κόσμο με την έλευση της δημοκρατίας.
Μια ανάπτυξη ως χώρα που ήθελε να ζήσει από πρώτο χέρι, προσπαθώντας να ευημερήσει στη ζωή, όπως είπαμε, με μεγάλο όραμα. Ο Imanol Arias είπε πριν από λίγα χρόνια ότι, παρά το μικρόβιο στην κατασκευή του χαρακτήρα του, ήταν εκεί Ο πατέρας τουένα άλλο από τα κύρια παραδείγματα στα οποία, μέσα από τα μάτια του Αντόνιο, προσπάθησε να προβληθεί ήταν αυτό του Juan José Hidalgo, ιδιοκτήτης του Air Europa και Halcón Viajes: «Του χρησιμεύει ως καθρέφτης, αφού άρχισε να οδηγεί λεωφορεία και έφτασε να έχει μια από τις πιο σημαντικές αεροπορικές εταιρείες στον κόσμο», αντανακλούσε ο ηθοποιός με λόγια στον Ecoteuve. Με αυτόν τον στόχο πάντα κατά νου, ο Alcántara ακολούθησε κάθε πιθανό επάγγελμα: ήταν, μεταξύ πολλών άλλων, θυρωρός, επικεφαλής τυπογραφείου, προγραμματιστής ακινήτων, ιδιοκτήτης ταξιδιωτικού γραφείου, οινοποιός και σχεδόν έγινε υπουργός του UCD του Adolfo Suárez. .
Αλλά αυτό το αδιάκοπο συναίσθημα ότι «τα καλύτερα έρχονται» πάντα καταδίκαζε τον Αντόνιο σε έναν μη κομφορμισμό και εγωισμό που, σε πολλές περιπτώσεις, τον έκανε να πιάσει πάτο. Βρισκόμαστε, λοιπόν, όπως αναγνώρισε ο ίδιος ο Imanol Arias σε πρόσφατη συνέντευξή του βλέπω τηλεόρασηΠρωτα απο ολα Ισπανός αντιήρωας που κατέληξε να είναι καθρέφτης για πολλούς θεατές. «Ο πατέρας μου και η γενιά των γονιών μου γνώριζαν ότι μεγάλωναν μια νέα και διαφορετική γενιά. Δεν το καταλάβαιναν, φοβήθηκαν τρομερά και αυτό αποτυπώνεται στον Αντόνιο. Θα έλεγα ότι είναι αντιήρωας και τραγικός άνθρωπος σε πολλές στιγμές », τόνισε ο Άριας. Ένας χαρακτήρας που είναι ήδη ιστορία της ισπανικής μυθοπλασίας.