«Δεν είναι ντοκιμαντέρ, δεν είναι περιοδεία, είναι τραγωδία». ΚΑΙ «Αυτή η υπερβολική φιλοδοξία», η ταινία για τον Pucho ή τον C.Tangana και την επιτυχημένη περιοδεία τους στο El Madrileño. Το σκηνοθέτησαν οι Santos Bacana, Cris Trenas και Rogelio González, οι τρεις ορατοί ηγέτες του Little Spain, η εταιρεία που παρήγαγε τα βίντεο κλιπ του δημοφιλούς ράπερ, ο οποίος πλέον κάνει το άλμα στη μεγάλη οθόνη με μια ωμή ταινία. «Ελπίζω μόνο ότι όταν τελειώσει η ταινία οι άνθρωποι δεν θα με μισήσουν», είπε ο C.Tangana. Ο Bacana, τακτικός αναγνώστης των AS, Trenas and Roge, εξηγεί σε αυτό το μέσο πώς ήταν η διαδικασία δημιουργίας αυτού του έργου, το οποίο γεννήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν και φτάνει στους κινηματογράφους αυτή την Πέμπτη.
-«Αυτή η υπερβολική φιλοδοξία» προσγειώνεται στους κινηματογράφους, πώς νιώθεις;
Άγιοι: Η μοναδική φορά που την είχε δει μέχρι στιγμής ήταν στο Σαν Σεμπαστιάν, στο ποδηλατοδρόμιο μπροστά σε 3.000 κόσμο. Το συναίσθημα ήταν περισσότερο σαν να παρακολουθώ μια συναυλία παρά να παρακολουθώ μια ταινία. Είναι αλήθεια ότι μια μικρότερη έκδοση κυκλοφορεί τώρα στις αίθουσες και νομίζω ότι είναι καλύτερη για τις αίθουσες. Ας περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι η υποδοχή. Υπάρχουν ομάδες φίλων, 40 ατόμων, που αγοράζουν εισιτήρια εκ των προτέρων για να πάνε.
-Καταρχήν θα είναι στους κινηματογράφους για μια εβδομάδα, θα τροφοδοτήσετε και αυτό το hype…;
Χριστίνα: Ναι, αυτή τη στιγμή υπάρχει μια εβδομάδα πωλήσεων και η αλήθεια είναι ότι γεμίζει. Και με βάση αυτό θα δούμε αν θα επιμηκυνθεί ή όχι. Μας άρεσε όμως και η ιδέα ότι ήταν περιορισμένος χρόνος και μοναδική ευκαιρία να πάμε να το δούμε.
-Και τώρα θα εστιάσω λίγο περισσότερο στην ίδια την ταινία. Έφτασαν να σκεφτούν για μια στιγμή ότι η περιοδεία, παρόλο που είχε επιτυχία, δεν θα προχωρούσε. Γιατί υπάρχουν στιγμές έντασης, δράματος, που λες ότι όλα αυτά θα καταρρεύσουν…
Χριστίνα: Θέλω να πω, νομίζω ότι γνωρίζοντας τον Pucho (C.Tangana) και την αποφασιστικότητά του, ξέραμε πάντα ότι η περιοδεία θα συνεχιζόταν, αλλά με ποιο κόστος; Νομίζω ότι ήταν περισσότερο μια ερώτηση.
Άγιοι: Θυμάμαι μια εποχή που ο Πούτσο ήταν «οκ» για να μην κερδίσει χρήματα, για παράδειγμα. Δηλαδή, είπε, καλά, θα το κάνουμε. Τον απασχολούσε περισσότερο να δώσει μια καλή συναυλία, που ήταν στο επίπεδο του δίσκου, παρά να του κάνει καλή παρέα.
Χριστίνα: Ακόμα και να χάσεις χρήματα. Αυτό ήταν ένα από τα θέματα που μας ενδιέφεραν στο ντοκιμαντέρ, τη δημιουργική του φιλοδοξία και την ιδέα του να κάνει κάτι διαφορετικό, να φέρει επανάσταση στην έννοια της ζωντανής μουσικής και να κάνει κάτι λίγο ιστορικό. Λοιπόν, αυτή η φιλοδοξία είναι δύσκολο να συμβιβαστεί με τους περιορισμούς, όχι μόνο οικονομικούς, αλλά και φυσικούς, της παραγωγής… Και αυτό ήταν προφανώς μια συνεχής τριβή.
-Τραβάει την προσοχή. Βλέποντας ότι ένας «σούπερ σταρ» κάνει περιοδεία και θα χάσει λεφτά…
Χριστίνα: Και πολλά πράγματα που έμειναν έξω, προφανώς. Γιατί έγιναν πολλές συζητήσεις, τις οποίες και καταγράψαμε, για πολύ τεχνικά πράγματα. Για το πώς να κάνετε αυτή την παράσταση τόσο περίπλοκη, τόσο ιδιαίτερη, σχετικά με το ταξίδι στον κόσμο, όταν φτάσετε σε μια σκηνή όπου είναι αδύνατο να φτιάξετε αυτήν την οθόνη. Ή ότι δεν υπάρχει φυσικός χρόνος για να μεταφερθούν όλοι για να πάνε στο Φεστιβάλ του Μπουένος Άιρες, για παράδειγμα. Υπήρχαν πολλές αποφάσεις που έπαιρνα καθημερινά, με πολλές επιπτώσεις, και ήταν πολύ δύσκολες. Όπως λέει ο Τσάβι σε ένα σημείο του ντοκιμαντέρ, όλα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν μπορούσες να παρακολουθήσεις το έργο.
Μεγέθυνση
-Ο Pucho (C. Tangana) κάνει μια όμορφη άσκηση στο γυμνό, με την έννοια ότι δεν σου αρέσει πάντα. Λες: πήγαινε με αυτόν τον τύπο…
Άγιοι: Νομίζω ότι αυτό είναι το κλειδί, όπως λέει ο Πάκο, ο El Niño de Elche, σε μια από τις σκηνές: «Όταν δείχνεις μια συγκεκριμένη ευπάθεια, συνδέεσαι με τους ανθρώπους». Όταν δείχνεις την λιγότερο αγαπημένη σου πλευρά ή πρόσωπα για τον εαυτό σου, κάνεις μια άσκηση γενναιοδωρίας. Σε κανέναν δεν αρέσει να εμφανίζεται θυμωμένος και αγέρωχος, αλλά αυτές είναι στιγμές που συμβαίνουν σε κάθε αγχωτική περίσταση, στήνοντας μια παράσταση. Θέλω να πω, υπάρχει όλη αυτή η τριβή, υπάρχει όλο αυτό το συναίσθημα και το ειλικρινές μέρος το δείχνει.
Χριστίνα: Προφανώς έχουμε κάνει και πολλές συνεντεύξεις στις οποίες υπάρχει ένα μέρος θαυμασμού, θαυμασμού, ευγνωμοσύνης με τον Πούτσο, με όλους όσοι είναι μέρος του έργου, αλλά προφανώς εκεί μπορείς να πέσεις στην παγίδα…
Άγιοι:. Είπαμε. Θα δοκιμάσουμε έναν άλλο τρόπο να πούμε στον Πούτσο, που πιστεύουμε ότι είναι πιο ενδιαφέρον.
Ρουτζέρο: Μπορείτε να δείτε τη σχέση που έχει ο Πούτσο με τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεται. Οπότε το ενδιαφέρον είναι να μιλήσουμε για το πώς είναι οι μπερδεμένες στιγμές αυτού του χαρακτήρα και πόσο κοστίζει η μεταφορά τους.
«Όταν δείχνεις τις πλευρές του εαυτού σου που σου αρέσουν λιγότερο, κάνεις μια άσκηση γενναιοδωρίας»
-Είναι ενδιαφέρον πώς δίνεις μεγάλη σημασία σε ανθρώπους που δεν είναι Πούτσο. Στον Yeray, στον Niño de Elche, στον La Húngara, στο αγόρι που δουλεύει ως σερβιτόρος, στον Pablo Pablo, στον παραγωγό, σε όλους…
Άγιοι: Υπάρχει ένα κομμάτι που είναι και λίγο διχοτομικό στο έργο του Pucho, όπου μιλάμε για το ποιος είναι ο καλλιτέχνης και όλα αυτά. Και τότε ο Pucho ανατρέπει τα δεδομένα λέγοντας ότι το El Madrileño, αυτό το άλμπουμ και αυτή η περιοδεία, είναι αυτό που του επέτρεψε να συνδεθεί περισσότερο με την ιδέα της κοινότητας. Γνωρίζαμε όλους αυτούς τους ανθρώπους και τους βρίσκουμε πολύ ενδιαφέροντες. Η καλύτερη, η πιο εμβληματική, είναι η περίπτωση του La Húngara. Θέλω επίσης να σας τα παρουσιάσω για αυτό που είναι, ως θρύλους. Ή όπως ο Yeray και ο El Bola, δούλευαν πάντα μαζί σε tablao και μικροπράγματα. Ξαφνικά βρίσκομαι σε μια παγκόσμια περιοδεία, σε γήπεδα 20.000 ατόμων. Και φυσικά με τη χάρη που έχουν…
Χριστίνα: Απίστευτο, ήταν ροκ σταρ στη σκηνή και την επόμενη μέρα έπαιξαν σε ένα πολύ μικρό ταμπλάο στη Σεβίλλη. Και έκαναν αυτή την άσκηση να πηγαίνουν από το ένα πράγμα στο άλλο, αλλά ποτέ δεν το άφησαν να συμβεί σε όλη την περιοδεία. Και έτσι με πολλούς καλλιτέχνες. Οι μουσικοί της ορχήστρας που θα παίξουν. Όσοι από την ορχήστρα κάνουν κλασική μουσική, τζαζ σόου… Οι Húngara πήγαν στα πάρτι Talk…
«Οι μουσικοί στην περιοδεία, όπως ο Yeray και ο El Bola, ήταν σταρ της ροκ μπροστά σε 20.000 κόσμο και την επόμενη μέρα έπαιξαν σε ένα μικρό tablao»
Ρουτζέρο: Και ο καθένας τους έχει και τον δικό του εγώ, κατά κάποιο τρόπο. Όπως συνέβη, για παράδειγμα, με τη La Húngara, η οποία ξαφνικά ξαναζωντάνεψε.
Χριστίνα: Είναι ένα πολύ εμβληματικό πρόσωπο στην ισπανική μουσική και τώρα ξαφνικά ξαναγεννήθηκε. Είναι απίστευτο. Ή Carmona, με το ‘Me Maten’.
Μεγέθυνση
-Και μιας και είμαστε στον ΑΣ, υπάρχει και μια αθλητική στιγμή στην ταινία. Τότε είναι που παίζουν και εμφανίζεται παραμόρφωση.
Άγιοι: Ήμασταν εκεί, στην πρώτη συναυλία της περιοδείας, που ήταν σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, στο Λας Πάλμας. Μετά ήρθε η ώρα να μπούμε στο πράσινο και όλοι ήθελαν να παίξουν έναν γύρο. Το πρώτο πηγαίνει στον Πούτσο. Σε αυτό το σημείο της περιοδείας έκανε ήδη φεστιβάλ και φεστιβάλ για να κερδίσει χρήματα και να παραμείνει σε καλή οικονομική κατάσταση. Υπήρχε ένα συγκεκριμένο αίσθημα επανάληψης και έφτανε στην κατασκήνωση και έλεγε, «Αγοράζαμε παπούτσια για όλους». Και αυτοί από τη Λας Πάλμας μας άφησαν ένα τεχνητό πεδίο. Δεν μας άφησαν να παίξουμε καλά. Και εκεί νομίζω ότι ο Πούτσο τραυματίστηκε, γιατί η αλήθεια είναι ότι όλοι ήταν ήδη σε φόρμα… Κανείς δεν ήταν εκεί κατάλληλος. Αλλά ο Πούτσο το λιγότερο, νομίζω.
-Επίσης, εκεί απαθανάτισες την ακριβή στιγμή του τραυματισμού.
Άγιοι: Μπορείτε να δείτε πώς λυγίζει το πόδι του. Ο Ενρικίτο, που είναι κιθαρίστας, κάνει την είσοδό του και η αλήθεια είναι ότι ήταν δυνατός, γιατί είχε μείνει ακόμα μια περιοδεία. Ήταν ήδη δύσκολο να συνεχιστεί αυτή η παράσταση ως συνήθως. Το πληγωμένο αγόρι με το ραβδί, στη φόρμα του, ήταν όλο λίγο τσίτι.
Χριστίνα: Αυτή είναι μια από τις συναυλίες που λέγαμε, θα αξίζει να πάτε στη Γκραν Κανάρια ή όχι; Και προφανώς, όταν μας συνέβη η παραμόρφωση ήταν, εντάξει, υπάρχει μια ιστορία εδώ, ήταν λογικό να έρθουμε.
Ρουτζέρο: Ήταν επειδή ο Ντιέγκο Τρένας, ο αδερφός του Κρις που είναι οπερατέρ, ΑΥΤΟΣ Αφιερώθηκε στην καταγραφή του αγώνα σε περίπτωση που συνέβαινε κάτι. Και απλά συνέβη. Και όταν δεν το περιμένεις, ξαφνικά συμβαίνει…
Χριστίνα: Τότε ήμασταν όλοι στο δωμάτιο του Πούτσο. Απολύτως τα πάντα. Αλλά και για εκείνη τη στιγμή, γιατί ο Πούτσο, για παράδειγμα, που του αρέσει πάντα να σκέφτεται μεγάλα και με στυλ του Χόλιγουντ, είπε: «Για το ντοκιμαντέρ πρέπει να αναδημιουργήσουμε το ταίρι και να αναδημιουργήσουμε τη στιγμή. Και με εφέ και τον Χιλιανό και δεν ξέρω ποια, δεν ξέρω πόσα». Και εμείς, κοιτάξτε, το ηχογραφήσαμε όπως το ηχογραφήσαμε.
Άγιοι: Γιατί στο επίκεντρο του ντοκιμαντέρ υπάρχει κάτι για… ράπερ που γερνάει. Και θέλει να πάψει να είναι ένας δυναμικός ράπερ. Και, φυσικά, να προσπαθείς να κάνεις πάρτι με συναδέλφους και μετά να τραυματιστείς. Πολύ ξεκάθαρο σύμπτωμα ότι γερνάς. Και το έβλεπε σαν κάτι πολύ μεγάλο.
«Στο κέντρο του ντοκιμαντέρ είναι κάτι για έναν ηλικιωμένο ράπερ»
Ο C.Tangana ανοίγει τις πόρτες στον κινηματογράφο, το βλέπετε στην ομάδα σας;
Άγιοι: Ναι, είναι ήδη στην ομάδα μας από αυτή την άποψη. Δεν νομίζω ότι θα αφήσει τη μουσική γιατί είναι πολύ καλός σε αυτήν. Αλλά θέλει να διαφοροποιήσει και να κάνει άλλα είδη έργων. Και εκτός του ότι έχει στήριξη από πίσω του Οχι πολύ Ισπανία, που είναι όλη αυτή η υποδομή. Άρα το βλέπει εύκολο. Και πιστεύω ότι έχει την ευαισθησία, τα εργαλεία και την επιθυμία να μάθει. Ποιος είναι ένας άνθρωπος που είναι πολύ παθιασμένος με νέα πράγματα και καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια. Εκεί διαβάζει ένα βιβλίο σεναρίου. Είναι σπασίκλας.
Χριστίνα: Έχει ήδη σκηνοθετήσει video clips, για τον C. Tangana, για τον ύμνο της Celta… Τα θεμέλια είναι εκεί.
-Προέρχεστε από τον κόσμο των βίντεο κλιπ, των σύντομων και γρήγορων εικόνων. Τώρα ήρθε η ώρα να γίνει μια ταινία μεγάλου μήκους, ακόμα κι αν είναι μια σειρά χωρισμένη σε τρία μέρη, αλλά τελικά είναι ταινία, πώς ήταν αυτή η διαδικασία;
Ρουτζέρο: Πολύ δύσκολο. Ήταν μια μη υποχρεωτική διαδικασία προσαρμογής. Βάλαμε στον εαυτό μας μια αποστολή που ήταν να καταγράψουμε όλα όσα συμβαίνουν και σιγά σιγά να βρούμε τα πράγματα που μπορούν να πουν αυτή την ιστορία, χωρίς όμως να κλείσουμε τίποτα. Χωρίς να έχω σενάριο ή συγκεκριμένη ιδέα. Ήταν κάτι που συνέβαινε σχεδόν κάθε μέρα. Έχουμε χαράξει ένα πρόγραμμα, αυτά είναι τα γεγονότα που θα γίνουν αυτή την εβδομάδα, τι πρέπει να καλύψουμε, πώς θα το κάνουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για τα γυρίσματα. Τότε έπρεπε να αντιμετωπίσεις τη συνέλευση. Αυτή ήταν η περιπέτεια και στη συνέχεια αφήγηση μιας ιστορίας που μεταφέρει, πάνω απ’ όλα, σε ένα κοινό που όχι μόνο θέλει να δει πώς είναι η κατασκευή του “bolo” του Pucho (C.Tangana) και η περιοδεία, αλλά όλα όσα συμβαίνουν σε αυτήν Είναι πίσω από αυτόν τον χαρακτήρα, που είναι ένα συνεχές συναίσθημα.
Άγιοι: Χρειάστηκαν μήνες επεξεργασίας, έρευνας ιστορίας και διαχείρισης πολλών ωρών υλικού.
Χριστίνα: Πέρα από αυτό που γυρίζαμε, το μπόουλινγκ καταγράφηκε από πολλές κάμερες, μέχρι έξι ή επτά. Και ένα από τα πράγματα που κάναμε ήταν ότι καταφέραμε να τραβήξουμε ανεξάρτητο υλικό από κάθε κάμερα, από κάθε συναυλία.
Μεγέθυνση
-Δεν έχετε παραιτηθεί από το αποτύπωμα της σφραγίδας σας της Μικρής Ισπανίας, των μεγάλων κτιρίων, των εικόνων που βλέπετε στα βίντεο κλιπ.
Άγιοι: Ναι, είναι σαν το τελευταίο κερασάκι στην τούρτα σε όλη αυτή την αισθητική που συνοδεύει τα βίντεο κλιπ. Σαν να υπάρχει κάτι από το τέλος του κύκλου εκεί. Και σαν να υπάρχει κάτι από την αισθητική μας που εφαρμόζεται στο ντοκιμαντέρ, κάτι που μπορεί να σας ενδιαφέρει λιγότερο αισθητικά. Πρέπει να παρακολουθείς τι συμβαίνει. Αλλά ναι, νομίζω ότι κατά λάθος υπάρχει και το δικό μας στυλ.