Το ενεργειακό ισοζύγιο της Γης ορίζεται ως η διαφορά μεταξύ της ηλιακής ενέργειας που λαμβάνεται από τον ήλιο και της ποσότητας που επιστρέφεται στο διάστημα με τη μορφή θερμικής ακτινοβολίας. Σε ένα ιδανικό σενάριο, η εισερχόμενη και η εξερχόμενη ενέργεια εξισώνονται, διασφαλίζοντας τη θερμική σταθερότητα του πλανήτη μας.
Αλλά για μια παρατεταμένη περίοδο, η εισροή ενέργειας ξεπέρασε σημαντικά την ενέργεια που διαχέεται, παράγοντας μια ενεργειακή ανισορροπία που έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα τα τελευταία 150.000 χρόνια. Αναπόφευκτα τίθεται το ερώτημα: πόσο έχει θερμανθεί η Γη και ποιος ευθύνεται για αυτό το φαινόμενο;
Πόσο έχει ζεσταθεί η Γη;
Τα τελευταία 50 χρόνια η Γη έχει κερδίσει περίπου 381 ZJ (zeta-joules) θερμότητας, συσσωρεύοντας σχεδόν 0,5 Watt ανά τετραγωνικό μέτρο της επιφάνειας της γης.
Ένα zeta-joule ισούται με 1.000.000.000.000.000.000.000 τζάουλ (λίγο κάτω από 278 δισεκατομμύρια kwh).
Η κατανομή αυτής της θερμότητας είναι καθοριστική: το 89% θερμαίνει τους ωκεανούςενώ η ατμόσφαιρα, το έδαφος και οι πάγοι που λιώνουν αντιπροσωπεύουν μικρότερα ποσοστά.
Υδροσφαίρα
Το 89% αυτής της υπερβολικής θερμότητας πηγαίνει απευθείας στους ωκεανούς, ευνοώντας την αύξηση της θερμοκρασίας του νερού.
Για τη θέρμανση του νερού απαιτείται πάνω από 3000 φορές περισσότερη ενέργεια από τον αέρα!
Οι ωκεανοί στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη του βόρειου ημισφαιρίου «φλέγονται». Δείτε τη συνδυαστική τάση για τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο.
Αυτή η περιοχή καλύπτει >40 εκατομμύρια km² ωκεανού και οι επιφανειακές θερμοκρασίες είναι τώρα 0,5°C υψηλότερες από το 2019! pic.twitter.com/OqRsUrwGVa— Leon Simons (@LeonSimons8) 20 Οκτωβρίου 2022
Αυτή η διαδικασία πυροδοτεί την απελευθερώνοντας υδρατμούς στην ατμόσφαιρα, που λειτουργεί ως αέριο του θερμοκηπίου και δημιουργούν θετικά σχόλια που ενισχύουν περαιτέρω το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Ατμόσφαιρα
Μεταξύ 1961 και 2000 η ατμόσφαιρα συσσωρεύτηκε περίπου 0,53 ZJ ανά δεκαετία, αλλά από το 2006 έως το 2020 εκτοξεύτηκε στα 2,29 ZJ ανά δεκαετία. Αυτό σημαίνει ότι Τώρα Η ατμόσφαιρα συσσωρεύει περίπου τέσσερις φορές περισσότερη θερμότητα.
ΟΠΩΣ ΚΑΙ Καθώς ο αέρας θερμαίνεται, μπορεί να συγκρατήσει μια εκθετική ποσότητα νερού, περίπου > 7% για κάθε βαθμό αύξησης της θερμοκρασίας. Αυτός ο επιπλέον υδρατμός δρα ως αέριο θερμοκηπίου, θερμαίνοντας περαιτέρω την ατμόσφαιρα.
Λιθόσφαιρα
Δεν επηρεάζονται μόνο η ατμόσφαιρα και οι ωκεανοί, αλλά και η επιφάνεια της γης. Το εκτιμώμενο κέρδος θερμότητας από το 1960 είναι περίπου 24 ZJεκ των οποίων περίπου το 5% προορίζεται για την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Από το 1971 έως το 2018 ο κόσμος θερμάνθηκε κατά περίπου 358 ZJ.
Αυτό είναι 358 000 000 000 000 000 000 000 Joules ενέργειας.
Αν όλη αυτή η ενέργεια χρησιμοποιούταν για να λιώσει τους πάγους της Γης, η παγκόσμια στάθμη της θάλασσας θα ήταν πλέον πάνω από 2,5 μέτρα υψηλότερα. pic.twitter.com/N4o3EKJmOJ
— Leon Simons (@LeonSimons8) 17 Ιουλίου 2022
Κρυόσφαιρα
Πάγοςκρίσιμο συστατικό, υφίσταται σημαντική αύξηση της θερμότητας που χρησιμοποιείται για τη σύντηξή του. Όπως όλοι γνωρίζουμε ήδη, χρειάζεται 80 φορές περισσότερη ενέργεια για να λιώσει ο πάγος από ό,τι για να θερμάνει το νερό έναν βαθμό Κελσίου..
Η ποσότητα του πάγου που λιώνει από τη θερμότητα έχει επίσης αυξηθεί από το 2000.
Αν όλη η επιπλέον θερμότητα από το 1960 πήγαινε στο λιώσιμο των πάγων της Γης, Η στάθμη της θάλασσας θα ήταν πλέον περίπου 3 μέτρα υψηλότερη.
Πώς επιτεύχθηκαν αυτά τα επίπεδα;
Η τρέχουσα ενεργειακή αποσταθεροποίηση στη Γη Επηρεάζεται όχι μόνο από την αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου, αλλά και από την επιβράδυνση της Κυκλοφορίας Επιστροφής στον Νότιο Ατλαντικό (AMOC), αποδεικνύεται κρίσιμος παράγοντας. Αυτό το ωκεάνιο ρεύμα, υπεύθυνο για την ανακατανομή της παγκόσμιας θερμότητας, έχει αναδειχθεί ως βασικό συστατικό στην αύξηση της ενεργειακής ανισορροπίας.
Εάν το AMOC επιβραδύνει και δεν καταφέρουμε να μειώσουμε τις εκπομπές, θα μπορούσαμε να βρεθούμε αντιμέτωποι με α Προβλεπόμενη ενεργειακή ανισορροπία μεγαλύτερη από 2,0 W/m², τέσσερις φορές υψηλότερη από τον μέσο όρο της περιόδου 1970-2020. Επί του παρόντος, η ενεργειακή ανισορροπία είναι περίπου 1,4 W/m².
Αυτό το φαινόμενο, που οδηγείται από ανθρωπογενείς και φυσικούς εξαναγκασμούς, απαιτεί α συνεχιζόμενη διεθνής συνεργασία για την παρακολούθηση και την έρευνα για την αντιμετώπιση των διαφαινόμενων κλιματικών προκλήσεων. Η κατανόηση αυτών των πολυπλοκοτήτων είναι απαραίτητη για την ενημέρωση πολιτικών και δράσεων που μετριάζουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και προωθούν ένα πιο βιώσιμο μέλλον.