Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο θάνατος είναι μια διαδικασία αντίθετη με την ανθρώπινη φύση. Άλλοι, ωστόσο, πιστεύουν ότι ο θάνατος είναι απλώς μια άλλη φάση της ζωής. Όποια και αν είναι η κατάσταση, τα ανθρώπινα όντα δεν θα είναι ποτέ εκατό τοις εκατό προετοιμασμένα να αποδεχτούν τον δικό τους θάνατο ή, το πιο δύσκολο, τον θάνατο των αγαπημένων τους. Και ακριβώς σε αυτό το σημείο βρίσκεται η ωμότητα του έργου της παρηγορητικής φροντίδας, εκείνων που προσφέρονται σε όσους πάσχουν από μια προχωρημένη χρόνια νόσο που δεν έχει δυνατότητα θεραπείας.
Από το Salamanca24horas μιλήσαμε με τον Francisco Vara, επικεφαλής ανακουφιστικών στο νοσοκομείο Salamanca. «Η παρηγορητική φροντίδα είναι ψυχολογική, κοινωνική, σωματική, ψυχική και πνευματική φροντίδα που στοχεύει στην ευημερία και την άνεση ενός ασθενούς σε τελικό στάδιο και των οικογενειών του». Έτσι το όρισε ο επαγγελματίας, ο οποίος θέλησε επίσης να υπογραμμίσει ότι είναι μια πολύ σημαντική υπηρεσία για τους κοντινούς του ασθενή γιατί «η οικογένεια είναι το βασικό στήριγμα και φροντίδα του ασθενούς. Πρέπει να εξασκηθούν στην ακρόαση και στην ενεργό επικοινωνία, αλλά πάνω απ’ όλα να πάνε ενάντια στη σιωπή, στον φόβο να μιλήσουν για θάνατο».
Ανακουφιστική φροντίδα στο νοσοκομείο Salamanca
Στην επαρχία της Σαλαμάνκα, περισσότεροι από 1.100 ασθενείς καταγράφονται κάθε χρόνο που χρειάζονται αυτές τις υπηρεσίες λόγω τελικών ασθενειών όπως καρδιακή, νεφρική ή αναπνευστική ανεπάρκεια, μεταξύ άλλων. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η υπηρεσία παρηγορητικής φροντίδας του νοσοκομείου Salamanca ηγείται των δεδομένων σε εθνικό επίπεδο. Στην Ισπανία, περισσότεροι από 126.000 χρειάζονται αυτού του είδους τη βοήθεια και μόνο το 40% τη λαμβάνουν. Η Σαλαμάνκα, ευτυχώς, καλύπτει έως και το 65% των ασθενών, αλλά «ακόμα δεν είναι αρκετό».
Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει γενικά η Μονάδα Ανακουφιστικής Φροντίδας είναι ότι οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας δεν εκπαιδεύονται αποκλειστικά για αυτό το έργο. «Οι γνώσεις σχετικά με την παρηγορητική φροντίδα αναφέρονται σε κάποιο μάθημα του πτυχίου ή ακόμη και σε ένα θέμα κάποιου θέματος», είπε η Eva Tejedor, κοινωνική λειτουργός στη Μονάδα Ανακουφιστικής Φροντίδας του Νοσοκομείου Salamanca.
«Δεν είναι εύκολο να γίνει», απάντησε η Βάρα. «Κάποιοι μου είπαν ότι είναι τρελή δουλειά», συνέχισε. Και σύμφωνα με τον επαγγελματία υπάρχουν μερικές λέξεις κλειδιά που πρέπει να καθορίζουν έναν καλό επαγγελματία στον τομέα της παρηγορητικής φροντίδας: «ανθρωπιά», «ενσυναίσθηση» και «κλήση». «Είναι μια εργασία που υπερβαίνει τη χορήγηση ενός φαρμάκου, μερικές φορές το σωματικό σύμπτωμα δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα», είπε ο Francisco Vara.
Σίγουρα έρχεται μια στιγμή που ο ασθενής δεν χρειάζεται πλέον χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία ή άλλες επιλογές. Είναι η λεγόμενη «ανακουφιστική προσέγγιση», στόχος της οποίας είναι η ευεξία του ασθενούς, ο έλεγχος των συμπτωμάτων, η μέγιστη δυνατή μείωση του πόνου και η καλή σχέση με την οικογένεια. «Όλα αυτά κάνουν τον ασθενή να ζει περισσότερο», είπε ο επαγγελματίας.
Η Ανακουφιστική Μονάδα του Νοσοκομείου Salamanca προσφέρει προγράμματα για την καταπολέμηση των ασθενών σε τελικό στάδιο που ζουν μόνοι τους και τους προσφέρει υπηρεσίες και συντροφιά στο σπίτι, καθώς και συνεργασία με ένα μεγάλο πρόγραμμα που συνεργάζεται με κατοικίες ή κοινωνικές υπηρεσίες για την παροχή άμεσης βοήθειας όπως η προσαρμογή ενός το σπίτι ή την επιχείρηση του ασθενούς.
“Η Ενωση ειναι ΔΥΝΑΜΗ”
Όπως εξήγησε ο Francisco Vara, «οι άνθρωποι πάντα ελπίζουν σε μια θεραπεία» και αυτό κάνει τη διαδικασία αφομοίωσης πιο δύσκολη. Ωστόσο, ο επαγγελματίας θέλησε να ξεκαθαρίσει ότι «ζούμε μέρα με τη μέρα με βάσανα και έχουμε και τη «καρδούλα» μας, είμαστε σαν ένα τσιμεντόλιθο που τα πάντα αναπηδούν». Και ακριβώς σε αυτές τις καταστάσεις είναι θεμελιώδης η υποστήριξη της επαγγελματικής ομάδας.
Από την πλευρά της, η κοινωνική λειτουργός της Μονάδας, Eva Tejedor, είπε ότι για εκείνη το πιο δύσκολο είναι “ότι υπάρχουν ανάγκες στις οποίες δεν μπορούμε πλέον να ανταποκριθούμε. Μερικές φορές δεν φτάνουμε έγκαιρα και είναι αδύνατο να μην αναρωτηθούμε τι θα είχε συμβεί αν είχαμε δράσει νωρίτερα», είπε.
Ολοκληρώνοντας, η Βάρα ήθελε να στείλει ένα μήνυμα για να μπορέσουν οι άνθρωποι να αντιμετωπίσουν το θάνατο: «Όταν γεννιόμαστε, υπάρχει η γιορτή της βάπτισης. υπάρχει και ένα όταν επικοινωνούμε ή όταν παντρευτούμε, αλλά δεν υπάρχει γιορτή θανάτου».